Szycie z wykroju Burdy, czyli spodnie dresowe inaczej

To było moje drugie podejście do spodni. Pierwsze w życiu spodnie dresowe uszyłam zupełnie niedawno dla syna - pisałam o nich tutaj. Tamte szyłam z wykroju własnoręcznie przygotowanego. 

Po komentarzach do dresowego uszytku uświadomiłam sobie, że miałam więcej szczęścia niż wiedzy. Dziubki w kroku, forma przodu, forma tyłu....tak, tych szczegółów pod uwagę nie wzięłam, ale na szczęście spodnie wyszły, noszą się wygodnie i wszystko z nimi dobrze.

Kolejne chciałam uszyć już tak, jak się powinno - z profesjonalnego wykroju, gdzie przód jest przodem a tył tyłem. Przekopałam internet wzdłuż i wszerz w poszukiwaniu odpowiedniego fasonu i wykroju. Nie znalazłam:(  Przypomniałam sobie za to, że na początku mojej maszynowej przygody zamówiłam sobie przez internet wydanie Burda Moda dla Dzieci 1/2013. Wrzuciłam je w czeluści szafy i zapomniałam. Przyszedł czas, aby to wydanie wyciągnąć.....

Znalazłam idealny model. Model, który chciałabym bardzo uszyć...Sprawdziłam czy mam wystarczająco dużo dresówki (pozostałość po szyciu spodni dla synka) i mając pewność, że tak, zabrałam się za przygotowywanie do szycia.

Krok 1 - wykrój. Prosta sprawa. Wzór 603, arkusz D. Rozkładam tę płachtę. Odnalazłam arkusz D a tam.....zobaczcie sami. Linia na lini - czarna, czerwona, zielona, przerywana, ciągła, z kółeczkiem, strzałki, itp. Jak znaleźć w tej plątaninie spodnie? Próbuję wytężyć wzrok, namierzyć kształt spodni. Jest, ale nie ten model. Szukam dalej. Nie skłamię kiedy napiszę, że poszukiwania tego odpowiedniego zajęły mi dobre 20 minut....

Krok 2 - Odrysowywanie wykroju. Zaczęłam od przodu spodni. Linie odnalezione, pergamin uszykowany, ołówek natemperowany. Rysuję....Kiedy już przerysowałam całość zorientowałam się, że przerysowałam dwie różne linie. Ja miałam przerysować linie przerywane drobne a przerysowałam z jednego boku "moje linie" a z drugiego przerywaną, ale dużą - dla innego rozmiaru. No dobra - kolejne podejście. Udało się! Szczęśliwa odkładam pergamin, analizuję jeszcze linie na wykroju - kolejna wtopa! Wrrrrrrr........długość spodni wzięłam z innego modelu a nie z mojego. Poprawka. Tył spodni poszedł już sprawniej.

Krok 3 - Analiza tekstu instruktażowego w burdzie. Czytam, czytam...Co????? Kieszenie? Jakie kieszenie?? Te spodnie mają kieszenie. Nie umiem wszywać kieszeni:( Najpierw przerażenie, po chwili motywacja - spróbuję. Odrysowuję jeszcze kieszenie. Mam wszystko. Studiuję instrukcję. Po raz kolejny okazuje się, że przerastają mnie opisy w burdzie, które mają za zadanie wskazać jak szyć. Czytam i nie wiem jak wszyć te kieszenie....

Krok 4  - Zabieram się za lekturę książki, którą dostałam niedawno - pisałam o niej tutaj. Odnajduję odpowiedni dział i temat o kieszeniach. Troszkę jaśniej mi w głowie....ale tylko troszkę...

Krok 5 - Czas skroić materiał. Nadal nie mam pewności czy wiem jak wszyć kieszenie, ale raz kozie śmierć:) Kroję. Skrojone kawałki pasuję do siebie i próbuję jakoś dojść do tego, jak mam wszyć te nieszczęsne kieszenie.....Szpilkuję, mniej więcej coś wychodzi. Idę szyć.

Krok 6 - Wszywam pierwszą kieszeń. Udało się, tzn. tak myślę, bo po wszyciu w miejsce docelowe przód spodni wygląda jak spodnie z kieszenią. Wszywam drugą, zszywam szwy środkowe przodu, tyłu. Przykładam przód do tyłu i patrzę czy kieszenie mają zamiar być kieszeniami. Wygląda, że tak:)

Krok 7 - Zszywam spodnie w jedną całość. Szczęśliwa, że się udało, przewijam spodnie na prawą stronę i co? No nico:) Przyszyłam kieszenie podczas zszywania boków przez co spodnie brzydko w tym miejscu się marszczą. Niestety muszę zabrać się za czynność, której nie lubię. Prucie.....Nawet szybko mi poszło:) Przeszywam ponownie pilnując już, aby kieszeni nie przyszyć ponownie. Udało się:)!

Krok 8 - Wszywanie paska górnego.Wszyłam, zszyłam, wciągnęłam gumkę. To było najprostsze:)

Moje spodnie są super! Modne, takie jak chciałam. Mają obniżony krok i taki półokrągły. Na zdjęciach marszczą się w kroku, ale się nie marszczą na żywo. Mają wyraźny przód i tył. Nie mają wykończonych nogawek od dołu, bo:

a) wykrój przerysowałam na rozmiar 122 - jak się okazuje są za duże, więc muszą poczekać

b) skoro spodnie za duże i muszą poczekać, to zdecydowałam, że doszyję do nogawek zaplanowane wykończenia dopiero na jesień jak będę miała pewność, że będą już dobre.

Moje super spodnie muszą więc powędrować na razie do szafy:) W sumie mamy prawie lato, dresówki nie są potrzebne:)

Teraz kilka słów podsumowania. Szycie z wykroju to fajna sprawa - oczywiście jak się rozumie, co trzeba zszyć ze sobą aby wyszło to, co chcemy. Spodnie mnie zachęciły do dalszego eksperymentowania z szyciem ubrań. Może przyjdzie czas i na sukienkę??? Czekam na nowe wydanie Burdy dla Dzieci.....